శ్రీవైష్ణవ సరళతమ మార్గనిర్ధేశిక – ఉపోద్ఘాతం

శ్రీ:
శ్రీమతే శఠకోపాయ నమః
శ్రీమతే రామానుజాయ నమః
శ్రీమద్వరవరమునయే నమః
శ్రీవానాచల మహామునయే నమః

శ్రీవైష్ణవ సరళతమ మార్గదర్శిని

<<  పాఠక మార్గనిర్ధేశిక

శ్రీమన్నారాయణుడు  తన నిర్హేతుక కృపాకటాక్షములచే  ఈ సంసారులను ఉజ్జీవింపచేయడానికి సృష్ఠి సమయాన బ్రహ్మకు శాస్త్రములను (వేదాలు) ఉపదేశిస్తాడు. వైదికులకు వేదం అత్యంత ప్రామాణీకరణమైనది. ప్రమాత(ఆచార్యుడు) ప్రమేయమును (భగవానుడు)  ప్రమాణం(శాస్త్రం) చేత మాత్రమే  నిర్ణయిస్తాడు. ఎలాగైతే తన అఖిల హేయ ప్రత్యనికత్వం ( అన్నిచెడు గుణాలకు వ్యతిరేఖత్వం) మరియు కళ్యాణైకతానత్వం (సమస్త కాళ్యాణ గుణాలకు నిలయం)వంటి గుణాలను వేదం ఈ కళ్యాణ గుణాలను ఇతరమైన వాటి నుండి భేధపరచి కళ్యాణగుణాలను అనుకరిస్తుంది.  (ఇతర ప్రమాణముల నుండి భేధపరుస్తుంది)

• అపౌరుషేయత్వం – ఎవరిచేత కూడా సృష్ఠించబడింది కాదు. (ప్రతి  సృష్ఠి యొక్క ఆరంభములో భగవానుడు వేదాన్ని బ్రహ్మకు ఉపదేశించును, అది క్రమంగా అలాగే ప్రచారం గావించబడును) కావున ఇంద్రియఙ్ఞానికి సంబంధించిన లోపాలకు తావు లేదు.

• నిత్యం- శాశ్వతమైనది. ఆద్యంతములు లేనిది. ఇది కాలాన్ని మరియు భగవానుని సర్వవేదఙ్ఞత్వం గురించి వెల్లడించును.

•  స్వత ప్రామాణ్యత్వం- అన్ని వేదాలు స్వయం ప్రపత్తి కలవి అనగా అన్నియు ఒకే విశ్వాసమును తెలుపును.

అపారమైన వేదసంపత్తును,  వేదవ్యాసుడు భవిష్యమానవుల పరిమితమైన ఙ్ఞానాన్ని దృష్ఠిలో పెట్టుకొని ఆ వేదములను ఋక్,యజుర్,సామ మరియు  అధర్వవేదములుగా విభజించాడు.
వేదం యొక్క సారమే వేదాంతం. భగవానుని క్లిష్ఠతరమైన విషయాలను విశదీకరించు ఉపనిషత్తుల సమ్మేళనమే వేదాంతం. వేదం ఆరాధన ప్రక్రియను తెలుపును. వేదాంతం ఆ ఆరాధనకు యోగ్యుడైన  వానిని తెలుపును. అలా చాలా ఉపనిషత్తులున్నప్పటికి కొన్ని మాత్రమే ప్రసిద్ధిగాంచినవి.  అవి

• ఐతరేయ

• బృహదారణ్యక

•  చాంధోగ్య

• ఈశ

• కేన

• కఠ

• కౌశీతకి

• మహానారాయణ

• మాండూక్య

• ముండక

• ప్రశ్న

• సుభాల

• శ్వేతాశ్వేతర

• తైత్తరీయ

వేదవ్యాసుడు రచించిన ఉపనిషత్తుల సారమును తెలుపు బ్రహ్మసూత్రములు కూడా వేదాంతముగానే పరిగణింపబడును.
వేదం అనంతం. వేదాంతం చాలా సంక్లిష్ఠమైనది, కాని మానవుని ఙ్ఞానం  మాత్రము పరమితమైనది(ఇది విపరీతార్థములను మరియు దోషములు చేయుటకు ఆస్కారభూతమైనది) ,కాని మనం ఈ వేద/వేదాంతములను స్మృతి, ఇతిహాసం (రామాయణభారతాదులు) మరియు పురాణాల వల్ల  తెలుసుకోవచ్చు.

• స్మృతి అనగా ధర్మశాస్త్రముల సంకలనం/కూర్పు.  మను, విష్ణు హారిత, యాఙ్ఞవల్క్యాది మహాఋషులచేత రచించబడినవి.

• ఇతిహాసములనగా శ్రీరామాయణభారతాదులు. శ్రీరామాయణం ‘శరణాగతి’ శాస్త్రంగా మరియు మహాభారతం                  ‘ పంచమవేదం’ గా పరిగణింపబడుతున్నాయి(నాలుగు వేదాలు-ఋక్,యజుర్,సామ మరియు  అధర్వవేదములు).

• 18 పురాణాలున్నవి (బ్రహ్మపురాణం, పద్మ పురాణం, విష్ణు పురాణం, గరుడ పురాణం మొదలైనవి) మరియు బ్రహ్మచే చెప్పబడిన 18 ఉపపురాణాలు కూడ ఉన్నవి. బ్రహ్మ తనకు  సత్త్వగుణం ఉద్భవించినప్పుడు విష్ణుభగవానున్ని , రజోగుణం ఉద్భవించినప్పుడు తనను, తమోగుణం ఉద్భవించినప్పుడు శివుణ్ణి , అగ్నిని కీర్తించాడు.

ఇవన్ని ఉన్నప్పటికి మానవుడు శాస్త్రంద్వారా ఙ్ఞానాన్వేషణ చేసి లక్ష్యసాధన చేయకుండా ప్రాపంచిక విషయాంతరములయందు ఆసక్తిని ప్రదర్శిస్తాడు. వీరిని ఉద్ధరించుటకై భగవానుడు తానే స్వయంగా అవతరించాడు. అయినను ఈ మానవులు అతనిని నిందిస్తు చివరకు అతనితోనే యుద్ధంకూడా చేశారు. భగవానుడు  ఒక  జీవాత్మచే ఈ జీవులను ఉద్ధరించుటకై నిర్ణయించుకొని (వేటగాడు ఒక జింకను  ఎరవేసి ఇంకొక జింకను పట్టుకున్నట్లు)    దోషరహిత ఙ్ఞానాన్ని అనుగ్రహించిన కొన్ని జీవాత్మలను అవతరింపచేసినాడు. వారే ఆళ్వార్లుగా( భగవద్భక్తిలో సదా నిమగ్నమై ఉండువారు)  కీర్తింపబడుతున్నారు. వారిలో ప్రసిద్ధిగా ప్రపన్నజనకూటస్థులుగా  నమ్మాళ్వార్ పరిగణింపబడుతున్నారు. మిగితావారు – పొయ్ ఘైఆళ్వార్, పూదత్తాళ్వార్, పేయాళ్వార్, తిరుమళిశైఆళ్వార్, నమ్మాళ్వార్, కులశేఖరాళ్వార్, పెరియాళ్వార్, తొండరడిపొడిఆళ్వార్, తిరుప్పాణాళ్వార్ మరియు తిరుమంగైఆళ్వార్. అలాగే నమ్మాళ్వార్ శిష్యులగు మధురకవిఆళ్వార్ మరియు పెరియాళ్వార్ కూతురగు శ్రీఆండాళ్ కూడ ఆళ్వారులుగానే పరిగణింపబడతారు.   ఈ ఆళ్వార్లు భగవానునిచే కృపచేయబడ్డ దివ్యఙ్ఞానముచే అనుభవించిన ఆ ఙ్ఞానమును లోపల ఇమడ్చుకోలేక మంగళాశాసన రూపమున కీర్తిస్తారు భగవానున్ని.

ఈ సంసారబంధముల నుండి జీవాత్మలను భగవానుడు ఉజ్జీవింపగోరి,  నాథమునుల నుండి మణవాళ మామునుల వరకు ఆచార్య పరంపరను ఏర్పరిచారు. ఆదిశేషుని అవతారముగా శ్రీభగవద్రామానుజులు ఈ ఆచార్యపరంపరలో మధ్యలో విరాజిల్లుతూ  శ్రీవైష్ణవసంప్రదాయాన్ని మరియు విశిష్ఠాద్వైతాన్ని శ్రీపరాశర, వ్యాస, ద్రమిడ, టంక  మొదలైన వారిననుసరించి ఏర్పరిచారు. అలాగే వారు 74సింహాసనాథిపతులను శ్రీవైష్ణవసిద్ధాంతాన్ని నిరాంటకంగా ప్రచారంగావించాలని ఏర్పరిచారు. సంప్రదాయానికి వీరుచేసిన విశిష్ఠమైన కృషి మరియు సేవలను పురస్కరించుకొని  ఈ సంప్రదాయం ‘శ్రీరామానుజ దర్శనం’ అని ప్రసిద్ధికెక్కినది.  మరళా వీరే మణవాళ మామునులుగా పునరవతారంచెంది దివ్యప్రబంధములను  వ్యాఖ్యానించి ప్రచారం చేశారు. పెరియకోయిళ్ శ్రీరంగమున పెరియపెరుమాళ్  స్వయంగా శ్రీమణవాళమామునులను తమ ఆచార్యులుగా  స్వీకరించి, తనతో ఆచార్యరత్నహారం ప్రారంభమగునట్లుగా చేసిరి. మణవాళ మామునుల తదుపరి ఈ సిద్ధాంతం వారి శిష్యులలో ప్రథానులగు పొన్నడిక్కాళ్ జీయర్  తో ఆరంభమగు అష్ఠదిగ్గజములుగా ప్రసిద్ధిచెందిన  ఆచార్యపురుషులచే ప్రచారం చేయబడింది. ఇలా ఎందరో ఆచార్యపురుషులు పూర్వాచార్య కృత ఈ రామానుజదర్శనం ను పరంపరగా ప్రచారం చేశారు.

తెలుగు అనువాదం                                                                                                                                     అడియేన్ నల్లా శశిధర్ రామానుజదాస

మూలము: http://ponnadi.blogspot.com/2015/12/simple-guide-to-srivaishnavam-introduction.html

పొందుపరిచిన స్థానము: https://srivaishnavagranthamstelugu.wordpress.com/

ప్రమేయము (గమ్యము) – http://koyil.org
ప్రమాణము (ప్రమాణ గ్రంథములు) – http://granthams.koyil.org
ప్రమాత (ఆచార్యులు) – http://acharyas.koyil.org
శ్రీవైష్ణవ విద్య / పిల్లల కోసం – http://pillai.koyil.org

Advertisements