శ్రీ: శ్రీమతే శఠకోపాయ నమః శ్రీమతే రామానుజాయ నమః శ్రీమద్వరవరమునయే నమః
<< ద్రమిడోపనిషత్ ప్రభావ సర్వస్వం – 27
వేదాంతగురు
(ద్రమిడోపనిషత్ ప్రభావ సర్వస్వం యొక్క ముగింపు శీర్షిక)
సంస్కృత వేదాలను అభ్యసించాడనికి ముందు ద్రావిడవేదం తప్పక నేర్చకోవాలని వేదాంతదేశికులు స్పష్టంగా తెలియజేశారు. వేదాలను అభ్యసించే వారికి ఆళ్వార్ల దివ్యప్రబంధం నేర్చకోవడం మరొక అవకాశం కాదు, వేదాలను సుస్పష్టంగా నేర్వడానికి ఇది అత్యంత అవసరం. దివ్యప్రబంధం నేర్చకోని వారికి సంస్కృత వేదం నేర్చకోవడం సులభసాధ్యం కాదు అని వారు అభిప్రాయపడ్డారు.
వేదాంతదేశికులు సంస్కృతంలో మహా పండితులన్నవిషయంజగద్విదితం, దానికి వారనుగ్రహించిన గ్రంధాలే ఉదాహరణగా నిలుస్తాయి . అయినా తనకు సంస్కృతంలోఉన్న పాండిత్యమో అపారమైన వేదాంత జ్ఞానమో, ద్రావిడవేదాన్ని వ్యాఖ్యానించటానికి సరిపొతుందని వారు భావించలేదు.
అధికార సంగ్రహంలో వారు, “శేయ్య తమిళ్ మరైగళై నామ్ తెళియఓది తెళియాద మరైనిలంగళ్ తెళిహిన్రోమే!” అని స్పష్టంగా చెప్పారు. వేదాంత దేశికులు సంస్కృత వేదాన్ని “తెళియాద మరైనిలంగళ్” (గుహ్యమైన వేదాలు) అంటున్నారు. “తమిళ్ మాలైగళై తెళియ ఓది” అని తమిళ వేదాన్ని ఉపదేశించాల్సిన ఆవశ్యకతను తెలియ జేస్తున్నారు. ఇది వారు ఇతరుల కోరకు చెప్పింది మాత్రమే కాదు, తాను కూడా అనుష్టించారన్నదానికి సంకేతంగా “నామ్ తెళియఓది” (మనం ఉపదేశించి) అంటున్నారు.
ఈ విషయాన్నీ వారు ద్రమిడోపనిషత్ తాత్పర్యసారావళిలోని నాలుగవ శ్లోకంలో, “యత్ తత్ కృత్యం శృతీనాం మునిగణ విహితై సేతిహాసైః పురాణైః తత్ రసా సత్వ సీమ్నాః శఠమతా నామునే సంహితా సార్వభౌమి” అని స్పష్ఠీకరించారు.
మునులను గ్రహించిన ఇతిహాస పురాణాల వలన వేదాలను అవగాహనా చేసుకోవటానికి మార్గం సుగమమవుతుంది. అయినా కొన్ని సందర్భాలలో రజోగుణం, తమోగుణం కలగలిసి కనపడుతుంది. ఆళ్వార్ల శ్రీసూక్తులు అలా కాక శుద్ద సత్వంగా రూపుదాల్చి ఉన్నది. దీనినే “సత్వ సిమ్నాః” అని చెప్పారు. కావున శఠకోప సంహిత ఉన్నతమైనదని నిరూపించబడింది.
ఆళవందార్ల స్తోత్రరత్నంలోని నాలుగవ శ్లోకానికి అర్థం చెప్పినప్పుడు ‘మతాపితా’ అన్న ప్రయోగానికి చెప్పిన అర్థాన్ని ఒక్కసారి చూద్దాం.
“అథ పరాశర ప్రబంధాదిభి వేదాంత రహస్య వైశాధ్యాదితిశయ హేతుభూతైః సాధ్య పరమాత్మని సిద్ధ రంజక తమైః సర్వోప్యజీవ్యైః మధురకవి ప్రభ్రుతి సంప్రదాయ పరంపరయా నాధమునేరభి ఉపకర్తారం కాలవిప్రకర్షేభి పరమపురుష సజ్ఞల్పాత్ కదాచిత్ ప్రాదుర్భూయ సాక్షాదపి సార్వోపనిషత్ సారోపదేశతరం పరాంజ్ఞుశ మునిం ‘ ‘” మాతాపితాబ్రాతేత్యాది ఉపనిషత్ ప్రసిద్ధ భగవత్ స్వభావదృష్ట్యా ప్రణమతి మాతేతి ‘.
వేదాంత దేశికులు వేదములను పరాశరాది ఋషుల కంటే ఆళ్వార్లే చక్కగా సులభంగా వర్ణించారని నిరూపిస్తున్నారు. ఆళ్వార్ల శ్రీసూక్తులు అందరికి అందుబాటులో ఉండటమే కాక రసవత్తరంగా కూడా ఉన్నాయని, అందువలన పరమాత్మలాగానే నమ్మాళ్వార్లు కూడా మనతో మాతపితల స్థానమే కాక సకల సంబంధాలు కలిగివుంటారు అని అంటున్నారు.
యతిరాజ సప్తతిలో వేదాంత దేశికులు, “యస్య సారస్యవతంస్రోతో వకుళామోదవాసితం శృతీనాం విస్రయామాసం శఠారిం తం ఉపాస్మహే” అన్నారు. కాల ప్రవాహంలో సంభవించిన మార్పుల వలన వేదాల ప్రాభావం కొంత సన్నగిల్లినప్పుడు ఆళ్వార్ల శ్రీసూక్తులు ఆలోటును పూడ్చి వేదాలను పరిపుష్టంచేసి మళ్ళీ తమ పూర్వ ప్రాభవాన్ని పొందడానికి సహకరించాయని అర్థం.
పాదుకాసహస్రంలో ఆళ్వార్ల గురించి వారి శ్రీసూక్తుల గురించి దేశికులు ఎంతో ఉన్నతంగా చెప్పారు. ఉజ్జీవించడానికి ఆళ్వార్ల శ్రీసూక్తులను నేర్చుకోవటం, పరమాత్మ శ్రీపాదాలను శిరసున ధరించడం తప్ప మరోదారి లేదు అని 22వ శ్లోకంలో అంటారు.
అమృతవాదిని అనే ప్రబందంలోని 28వ పాటలో నమ్మాళ్వార్లే ఉన్నతమైన ఆచార్యులని, భక్తులను దరి చేర్చే శక్తి గలవారని చెప్పారు.
వేదాంతదేశికులు ఆళ్వార్లను, మన ఆచార్యులను, ఆళ్వార్ల శ్రీసూక్తులు ఎంతో ఉన్నతమైనవని ఈ గ్రంధంలో నిరూపించారు. ఆచార్యులను, ఆళ్వార్లపై 29 శ్లోకాలలో ఒక ఆర్తితో అనుభవించాము. దీని వలన పిళ్ళాన్, నంజీయర్, పెరియవచ్చాన్ పిళ్ళై, అళగియ మణవాళ జీయర్, పిళ్ళై లోకాచార్యులు, అళగియ మణవాళ పెరుమాళ్ నాయనార్, వేదాంతదేశికులు, మణవాళ మాముణులు మున్నగువారి వ్యాఖ్యానాలు ఆసక్తితో, ఆర్తితో చదవడానికి ఊనిక ఏర్పడుతుంది. అదే ప్రధాన ప్రయోజన మవుతుంది. ఆళ్వార్ల శ్రీసూక్తులు వేదాలను అర్థం చేసుకోవటానికి మార్గ నిర్దేశం చేస్తాయని మనకు తెలిపిన కాంచి శ్రీప్రతివాది భయంకరం స్వామికి దాసోహాలు సమర్పించడం, వారు చూపిన మార్గంలో నడవడానికి ప్రయత్నించడం తప్ప మనం చేయదగిన ప్రత్యుపకారం ఏమి ఉంటుంది?
“ఆళ్వార్ గళ్ వాళి అరుళిచెయ్యల్ వాళి
తళ్వాదుమిల్ కురవార్ తాం వాళి
ఏళ్ పారుం ఉయ్య అవర్గళ్ ఉరైత్తవైగళ్ తాం వాళి
శెయ్య మరై తన్నుడనే శేర్దు”
మనం సుఖ, దుఃఖాలనే మేఘాలచే ఆవరించబడినప్పుడు ఆళ్వార్ల శ్రీసూక్తులు మన హృదయంలో ప్రకాశించి మనకు దిశా నిర్దేశము చేయుగాక. రామానుజా మాకు దీనిని ప్రసాదించి అనుగ్రహింతురుగాక
అడియేన్ చూడామణి రామానుజ దాసి
మూలము : https://srivaishnavagranthams.wordpress.com/2018/02/26/dramidopanishat-prabhava-sarvasvam-28/
archived in https://srivaishnavagranthams.wordpress.com/
pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://granthams.koyil.org
pramAthA (preceptors) – https://guruparamparai.wordpress.com
SrIvaishNava Education/Kids Portal – http://pillai.koyil.org
ఆళ్వార్లు “మరంగళుం ఇరంగుం వగై మణి వణ్ణా ఎన్రు కూవుమాల్” అన్న ఆళ్వార్ల పాశురాన్ని గుర్తు చేస్తున్నారు. ఆళ్వార్ల దైవిక ప్రేమలో పుట్టిన పాటలు రాయిని కూడా కరిగించగల శక్తివంతమైనవి. ఇక మామూలు మనుషుల గురించి చెప్పేదేముంటుంది. ఆ పాశురాలు మానవులందరినీ పరమాత్మ సన్నిధికి చేర్చే శక్తిగలవి.
భగవద్రామానుజుల గ్రంధాల అధ్యయనము చేయడానికి ఉద్యమించినవారు పదాలకూర్పును, చెప్పే శైలిని చూసి మురుసిపోయి అక్కడే ఆగిపోతే అంతరార్థాలు బోధపడవు, రామానుజుల మనసు అర్థంకాదు. భగవద్రామానుజుల గ్రంధాలు నమ్మాళ్వార్ల రచనలనే కాక ఇతర గ్రంధాలను కూడా ఎంత విస్తారంగా ప్రతిధ్వనిస్తున్నాయో ఒక్కసారి చూద్దాము.
భగవద్రామానుజులు పంచాచార్య పదాశ్రితులన్న విషయం జగద్విదితం. ఎందుకు వీరు పంచా చార్యులను ఆశ్రయించారంటే ఆళవందార్లను ప్రత్యక్షంగా ఆశ్రయించలేక పోయారు. భగవద్రామానుజులు శ్రీరంగం చేరక ముందే ఆళవందార్లు పరమపదించటం వలన వారి దగ్గర అధ్యయనం చేయలేక పోయారు. ఆళవందార్లు అప్పటికే తమ ప్రియశిష్యులు ఐదు గురిని రామానుజులకు శ్రీవైష్ణవ సాంప్రదాయ విషయాలన్నింటిని విశదపరచమని ఏర్పాటు చేశారు. శ్రీకృష్ణుడికి సాందీపుడు అరవై నాలుగు కళలు నేర్పినట్లు ఐదుగురు ఆచార్యులు రామానుజులకు సంప్రదాయ రహస్యాలను బోధించారు. అర్థాత్ భగవద్రామానుజులు ఆళవందార్ల మనోభావాలను ఐదుగురు ఆచార్యుల ముఖంగా అందుకున్నారు. అందువలననే గీతాభాష్య ప్రారంభంలో తమకు ప్రత్యక్షంగా బోధించిన ఆచార్యులను కాక తమ పరమాచార్యులైన ఆళవందార్లను స్తుతించారు.
అఖిల-భువన-జన్మ-స్తేమ -భంగాది – లిలే
స్థిరసంకల్పుడైన పరమపురుషుడు తనకు ప్రియమైన, తనపై మరులు గొన్న చేతనుని ఎంతో శ్రమించి పొందిన తరువాత వదులుతాడా! కృష్ణుడిని తాను తిన్న వెన్నను తిరిగి ఇవ్వమంటే ఇస్తాడా?
“వాసుదేవస్సర్వం ఇతి స మహత్మా సుదుర్లభః” అని శ్రీకృష్ణుడు గీతలో నిర్వేదంగా చెప్పిన మాటలను శ్రీభాష్యంలో స్వామి రామానుజులు ఉదాహరించి నమ్మాళ్వార్లు పాడిన “ఉణ్ణుం చోరుం పరుగుం నీర్ తిన్నుం వెత్తిలైయుం ఎల్లాం కణ్ణన్” అని అన్నారు. కృష్ణుడు కోరుకున్నదానికి నమ్మాళ్వార్ల పాట జవాబుగా అమరింది.
సంస్కృతంలో ఈపదాల అర్థం చూద్దాం . ‘ వ్రాత ‘ అన్న పదానికి సమూహ, పరిషత్ అనే పదలు సమానార్థకాలు. ఇది ఒక గుంపు లేక జాతిని తెలియజేస్తుంది. ఉదాహరణకు బ్రాహ్మాణ సమూహము…. పెద్ద బ్రాహ్మాణ సమూహాలను బ్రాహ్మాణులు గుంపుగా ఉన్నచోటును తెలియజేస్తుంది. ఈ సమాసపదము షష్టి తత్పురుషలో ఉంది. రాజపరిషత్ అనే మరొక పదము యొక్క అర్థము రాజుల సమూహము. మంత్రులు, ప్రజలు, వంటి అందరు ఉండి రాజు అధ్వర్యంలో నడుస్తున్నసభ. ఈ సమాసపదము కూడా షష్టితత్పురుషలో ఉన్నా బ్రాహ్మణ సమూహము వంటిది కాదు.
మహాచార్యులైన భగవద్రామనుజుల వారి శ్రీసూక్తిగా వెలువడిన ఈ శ్లోకం సకల భక్త గోష్టికి సదా సర్వదా అమృతతుల్యము. ఇది భక్తుల హృదయాలలో భక్తి రూపాపన్న జ్ఞానాన్ని నిలుపుతుంది.
ఇంతకు ముందే చెప్పిన గుణాలతో ఇది కూడా చేరి వుంటుంది కదా! మళ్ళి చెప్పాలా! అన్న ప్రశ్నకు మన పూర్వాచార్యులు మోక్షప్రదత్వము పరమాత్మ గుణాలలో అత్యున్నత మైనదని అందువలన ఇక్కడ పునరుక్తి దోషము రాదని వివరించారు. ఆళ్వార్లు రెండవ పత్తులో ‘అణైవదరవణైమేల్’ అని మోక్షప్రదత్వాన్ని అనుభవించారు. స్వామి దేశికులు కూడా ద్రమిడోపనిషత్ తాత్పర్య రత్నావళిలో తిరువాయిమోళి యొక్క ప్రధానఉదేశ్యము మోక్షప్రదత్వము అని చెప్పారు. అందువలన పరమాత్మ కున్న మోక్ష ప్రదత్వము అనే గుణము విడిగా అనుభవించదగినది అని చెపుతున్నారు. ఇక ‘వినత వివిధ భూత వ్రాత రక్షైక దీక్షే’ అన్న ప్రయోగంలో రక్షకత్వము అంటే సామాన్యఅర్థంలో కాక మోక్షప్రదత్వము అని బోధపడుతుంది.
దివ్య ప్రబంధాన్ని నేర్చుకున్న పెద్దలు అలా వీధిలో పరమాత్మా ముందు సేవిస్తూ గోష్టిగా నడుస్తుంటే ఆ ఆనందం చెప్పనలవి కాదు, చూసిన కళ్ళదే భాగ్యం కదా! దివ్యప్రబంధ పారాయణమే ఆ స్వామి వీనులకు విందైనదని మన పూర్వాచార్యులు తెలుసుకొని ఈ ఏర్పాటును చేశారు. ఈ ఏర్పాటుకు ఎప్పుడైనా విధి వశాత్తు భంగం వాటిల్లినా అతి త్వరలో మళ్ళీ జరిపించెందుకు తగిన ఎర్పాట్లు చేశారు. శ్రీవైష్ణవులైన వారందరు ఈ కైంకర్యాన్ని కోరుకుంటారు.
కోవెలలలో నిర్వహించే అన్ని కైంకర్యాలలో ఆళ్వార్లు అనుగ్రహించిన ప్రబంధాల ప్రాముఖ్యతను గురించి మన ఆచార్యులు ఎంతగానో కీర్తించారు. అళగియ మణవాళ పెరుమాళ్ నాయనార్ తమ ఆచార్య హృదయంలో ఈ పద్దతుల గురించి చక్కగా వివరించారు. శ్రీ వేదాంత దేశికులు కూడా ఇలాంటి ప్రబంధ గోష్టులను ఆదరించి తాము కూడా అందులో పాల్గొన్నట్లు తెలుసున్నది. మన ఆచార్యులు దివ్య ప్రబంధానికి చేసిన విపులమైన వ్యాఖ్యానాల ద్వారా వారికి ఆళ్వార్ల మీద, వారు పాడిన పాశురాల మీద ఎంత భక్తి, ఆదరాలు ఉన్నాయో, అలాగే ఆళ్వార్ల, వారి పాశురాల ప్రభావం ఆచార్యుల మీద ఎంత ఉందో తెలుస్తుంది. దివ్య ప్రబంధానికి శ్రీవైష్ణవం, విశిష్టాద్వైతం అంటే అతిశయోక్తి కాదు. ఆచార్యుల గ్రంధాలను చూస్తేనే ఈ విషయం బోధపడుతుంది.
దివ్య ప్రబంధ వ్యాఖ్యానాలు, గురుపరంపరా ప్రభావం మొదలైన గ్రంధాలలో చూపిన ఐతిహ్యాల నుండి భగవద్రమానుజుల వంటి ఆచార్యులు, సంస్కృతంలో వేదాంత గ్రందాల రచనలు చేసిన ఆచార్యులకు వీటి మీద ఎంత గొప్ప ఆసక్తి ఉందో తెలుసుకోవచ్చు. భగవద్రమానుజుల సమకాలీనులు, కూరత్తాళ్వాన్ల శిష్యుడు అయిన శ్రీ తిరువరంగత్తముదనార్లు భగవద్రమానుజుల గురించి రాసిన ‘రామానుజ నూత్తందాది’ భగవద్రమానుజులకు దివ్య ప్రబంధం మీద వున్న అపారమైన పట్టును, ప్రేమను తెలియజేస్తుంది. ఈ పాశురాలను తప్పక నేర్చుకోవాలా! అన్న ప్రశ్నకు తావే లేదు. వాటిని అర్థంతో నేర్చి, ఇతరులకు చెప్పి అనుభవించినప్పుడే జీవితానికి అర్థం పరమార్థం దక్కుతుంది అనడంలో సందేహం లేదు.
ఇది ఒక గుడ్డి వాదన. రామానుజులు రాసిన తొమ్మిది గ్రంధాలలో ఏది వారు ప్రత్యక్షంగా శిష్యులకు బోధించ లేదు, కానీ అందులో చెప్పిన విషయాలు వారి శిష్యప్రశిష్యులు ఆచరించారు, ఇప్పటికి అవి కొనసాగుతూ వస్తున్నాయి. నిత్య గ్రంధం ఒక్కదానిలోనే స్వామి ఆజ్ఞాలను మనం చూడగలుగుతున్నాము. ఇది వారి చివరి గ్రంధము. ఇందులో కోవెలలో నిర్వహించవలసిన కైంకర్య విధానాలను వివరించారు.
SrIvaishNava granthams - Telugu 